مقاله ای که در پیش رو دارید، ترجمه مقاله ای از Chiudhary S و همکاران با عنوان Photodynamic therapy in dermatologu: a review است که در نشریه Lasers in medical sciences سال 2009 منتشر شده است. فتودینامیک تراپی (PDT) برای پیشگیری و درمان سرطان های پوستی غیر ملانومی بکار می رود. تا این اواخر، موارد کاربرد پذیرفته شده برای این روش درمانی محدود به آکتینیک کراتوزیس، کارسینومای سلول بازال ندولر و سطحی و از سال 2006 در بیماری Bowen بوده است. در هر حال دامنه استفاده از PDT در درمان ضایعات غیر بدخیم نظیر آکنه ولگاریس و لیشمانیازیس و به همان میزان در درمان پیری زودرس پوست ناشی از قرار گرفتن در معرض خورشید در حال افزایش است. تولید واسطه های فعال اکسیژن نظیر اکسیژن منفرد به دوز نور بکار گرفته شده و همچنین غلظت و تجمع موضعی ترکیب حساسگر نوری در بافت مبتلا بستگی دارد. اثرات ناشی از سمیت سلولی می تواند باعث تخریب بافت تومورال شده یا اثرات سیستم ایمنی باعث بهبود اختلالات التهابی پوست می گردد. درمان سرطان پوست غیر ملانومی سطحی با استفاده از PDT علی رغم کم بودن تهاجم به بافت اثر بخشی زیادی را از خود نشان داده است. همچنین این روش برای دستیابی به نتایج ظاهری عالی، مفید به نظر می رسد.

در سال 2019 کرونا ویروس جدید به نام COVID-19 در ووهان چین شناسایی شد که در مدت کم در کل دنیا شیوع پیدا کرد. علایم بارز این بیماری شامل تب، اسهال، استفراغ و سرفه خشک همراه با تنگی نفس در نیمی از بیماران و سندرم حاد زجر تنفسی (ARDS) می باشد. تاکنون هیچ درمان قطعی یا پیشگیری درمانی برای COVID-19 وجود ندارد، اما همواره دانشمندان و محققان در سراسر جهان بی وقفه برای شناخت COVID-19 و کشف ابزارهای درمانی جدید و واکسن ها تلاش می کنند امروزه درمان فتودینامیکی (PDT) به عنوان یک درمان غیرتهاجمی برای درمان این بیماری همه گیر مورد بررسی قرار گرفته شده که به کمک حسگرهای نوری (photosensitizers) مناسب، با هدف قرار دادن عامل بیماری زا در داخل بدن بیمار روند بهبود را افزایش دهد.

مقدمه: امروزه درمان فتودینامیک یکی از امیدوارکننده ترین روش های غیرتهاجمی درمان سرطان است. برهمکنش نور لیزر با ماده ی حساس به نور و تولید اکسیژن منفرد در واقع، اساس فرآیند درمان با این روش است. شبیه سازی و بررسی قبل از انجام کارهای کلینیکی باعث موفقیت بیشتر فرآیند درمان می شود و بنابراین الزامی است. در این مقاله درمان سرطان با روش فتودینامیک شبیه سازی شده و سپس تأثیر فلوئنس نور لیزر بر روی درمان مورد بررسی قرار می گیرد. نظریه و روش: برای شبیه سازی مدل استوانه ای Krogh برای مویرگ و بافت سرطانی انتخاب شده است. در این مدل فرض می شود که اکسیژن این تومور تنها توسط مویرگی که در آن قرار گرفته است، تأمین می شود. مویرگ و بافت تومور به ترتیب به-صورت استوانه هایی با شعاع 10 و 65 میکرون در نظر گرفته شده است و ارتفاع مویرگ و بافت تومور 220 میکرون می باشد. در محاسبات تأثیر جذب و پراکندگی نور لیزر در ناحیه ی درمان لحاظ شده است و سپس معادلات نرخ فتوفرین، اکسیژن حالت پایه و منفرد با روش المان محدود حل شده است و توزیع فضایی و تحول زمانی این کمیت ها به ازای نرخ فلوئنس مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. یافته ها: بررسی توزیع فضایی نشان می دهد که تغییرات نرخ فلوئنس نور لیزر در ناحیه ی درمان اندک است و سطوح دارای غلظت یکسان اکسیژن حالت پایه و فوتوفرین تقریباً متقارن و پوسته های استوانه ای شکل هستند. نتایج بیانگر این مطلب است که افزایش نرخ فلوئنس لیزر باعث افزایش قدر مطلق شیب نمودارهای غلظت اکسیژن حالت پایه، اکسیژن منفرد و فتوفرین برحسب زمان می شود. بررسی کمیت ها در یک زمان درمان معین نیز نشان می دهد که افزایش نرخ فلوئنس لیزر منجر به کاهش هر چه بیشتر غلظت اکسیژن حالت پایه و فتوفرین می شود در حالیکه غلظت اکسیژن منفرد با نرخ فلوئنس رابطه ی مستقیم دارد. در نهایت مشخص شد که غلظت فتوفرین در بازه ی مورد بررسی از  M 1 کمتر نمی شود و زمان آستانه ی مرگ سلولی برای نقطه ی (11z=، 6y=، 65x=) میکرون به ازای نرخ های فلوئنس نور لیزرmW/cm2200، 150، 100 و 50 به ترتیب 509، 680، 1018 و 2033 ثانیه می باشد.

سرطان های حفره دهان از شایع ترین ضایعات در سراسر جهان می باشند. درمان های متداول سرطان از قبیل جراحی، شیمی درمانی و اشعه درمانی غالبا سبب ناتوانی در بیماران می شوند. فتودینامیک تراپی (PDT) به عنوان روشی از ترکیب داروهای حساس به نور (Photosensitizer) و نور می تواند به طور انتخابی سلول های سرطانی را تخریب کند که این مساله در سرطان های سر و گردن بسیار ارزشمند است زیرا جراحی های وسیع در این ناحیه باعث ایجاد مشکلات زیبایی و فانکشنال زیادی می گردد.روش اجرا: جستجو در منابع الکترونیکی سایت pubmed،scopus  و google scholar به منظور یافتن مطالعات کلینیکی به زبان انگلیسی، با کلید واژه های «Photodynamic Therapy» و «Oral cancer» در بازه زمانی 1990 تا 2010 صورت گرفت.نتایج: نتایج حاصل از جستجو در کل، 25 مقاله بود، که تنها متن کامل 17 مقاله در دسترس بود. بر اساس نتایج بدست آمده ماده حساس به نور mTHPC نتایج قابل ملاحظه ای را در درمان سرطان های دهان نشان داده است. با وجود بعضی مزایا ماده حساس به نور ALA به دلیل عمق نفوذ کم، تنها در درمان دیسپلازی های سطحی موثر است.نتیجه گیری: فتودینامیک تراپی یک روش درمانی به منظور از بین بردن بافت تورمورال به صورت غیر تهاجمی می باشد اما این روش برای اینکه بتواند در زمره درمان های متداول سرطان قرار گیرد نیازمند مطالعات بیشتری به منظور یافتن مواد حساس به نور ایده آل و ویژگی های منبع تابش مناسب می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لشمانیوز علت اساسی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه است و در 88 کشور حالت آندمیک دارد. بسته به عوامل ژنتیکی میزبان و نوع انگل لشمانیوز، عفونت ممکن است به پوست محدود شود یا تکثیر میکروارگانیسم ها در غشاهای مخاطی سبب گیری آن ها شود (به عنوان مثال لشمانیوز مخاطی -پوستی) و یا در سراسر سیستم رتیکولواندوتلیال به عنوان لشمانیوز احشایی گسترش پیدا کند. اخیرا، به علت اعزام 1 درصد افرادی که در آمریکا خدمات ارائه می دهند به خاورمیانه که مرکز این بیماری است، لشمانیوز پوستی نگرانی های زیادی را برانگیخته است.

افزایش سوش ههای باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک احتمالا پایان دوره ای است که بیش از 50 سال گذشته به نام عصر آنتی بیوتیک نامیده شد. یک باکتری، بسیار سریع تکثیر می شود و جهش به زندگی میکروب در حضور آنتی بیوتیک کمک می کند. بنابراین عناصر ژنتیکی قابل انتقال مانند پلاسمیدهای کدکننده آنزیم های مقاوم و پمپ های جریانی می توانند بین گونه های مختلف انتقال یابند. تجویز بی دلیل آنتی بیوتیک ها بالاخص در مورد بیماری های ویروسی، کامل نکردن رژیم درمانی آنتی بیوتیک توسط برخی از بیماران و گسترش استفاده از آنتی بیوتیک در احشام موجب تشدید مشکل انتخاب آنتی بیوتیک در گونه های مقاوم گردیده است.افزایش گونه های مقاوم به چند آنتی بیوتیک موجب گردیده است که تحقیقات وسیعی برای یافتن درمان های ضدباکتریایی جایگزین انجام شود.

مقدمه: کارسینوم سلول بازال (BCC) یکی از شایع ترین سرطان های پوست در انسان است. تاکنون روش های درمانی مختلف با اثربخشی های متفاوت برای آن در نظر گرفته شده است. در این میان به کارگیری روش های جدید کم تهاجم از جمله فتودینامیک تراپی (PDT) که دارای حداکثر میزان اثربخشی و تاثیرات زیبایی مطلوب و کمترین اسکار می باشد مورد اهمیت قرار گرفته است.هدف: هدف از انجام پژوهش مرور مطالعات مرتبط با فن آوری های نوری و PDT برای درمان BCC، بررسی میزان بهبود و مقایسه آن با روش های رایج دیگر است.روش بررسی: جستجوی مقالات مرتبط با کارآزمایی بالینی انسانی از طریق پایگاه اطلاعاتی PubMed با کلمات کلیدی basal cell carcinoma، photodynamic therapy، BCC، PDT، clinical trial،study human صورت پذیرفت.یافته ها و نتیجه گیری: از میان مقالات به دست آمده از پایگاه اطلاعاتی PubMed، 34 مقاله که ارتباط مناسبی با موضوع داشتند انتخاب شد. با توجه به شرایط متفاوت آزمایش ها نتایج میزان اثربخشی بین 50 درصد تا بیش از 90 درصد را در مدت زمان پیگیری 3 ماه تا 10 سال نشان می دهند. نرخ بازگشت تومور در فاصله زمانی بین 6 ماه تا 84 ماه پیگیری پس از درمان PDT بین 4 درصد تا بیش از 30 درصد در مطالعات مختلف گزارش شده است. همچنین مقایسه صورت گرفته بین روش های رایج درمانی نشان می دهد با وجود اثربخشی مطلوب PDT در درمان تومورهای سلول بازال، PDT به عنوان گزینه جایگزین درمانی در شرایط خاص در نظرگرفته می شود.

سابقه و هدف: بازال سل کارسینوما (BCC) یک بیماری تومورال پوستی است و شایعترین سرطان پوست در انسان به شمار می رود. با توجه به درمان ناکامل این بیماری توسط برخی روشهای درمانی متعارف و عوارض آنها و گزارشاتی از موفقیت فوتودینامیک تراپی (PDT) در این بیماران و به منظور تعیین تاثیر PDT بر BCC این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان شهدای تجریش در سالهای 1386 و 1387 انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد روی 28 ضایعه BCC از 12 بیمار صورت گرفت. همه بیماران تشخیص قطعی BCC برمبنای پاتولوژی داشتند. بیماران بین 6-1 نوبت با فواصل 1 ماهه تحت PDT قرار می گرفتند و ماهانه ویزیت شده و از نظر پاسخ به درمان، عوارض و نتایج زیبایی بررسی می شدند و در نهایت نتایج آن در دو گروه پاسخ کامل و ناکامل طبقه بندی می شد.یافته ها: تحقیق روی 28 ضایعه از 12 بیمار انجام گرفت. بهبودی کامل در 9 ضایعه (1/32%) دیده شد (p<0.01). بیمارانی که سن کمتری داشتند (p<0.01) و سایز ضایعه شان کوچکتر بود (p<0.001) پاسخ بهتری به درمان نشان دادند. ضایعات BCC سطحی نسبت به سایر انواع BCC به طرز معنی داری پاسخ بیشتری به درمان نشان دادند. همچنین بیماران با سابقه مثبت رادیوتراپی پاسخ کمتری به درمان نشان دادند (p<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد PDT در درمان بیماران مبتلا به BCC موثر باشد. انجام مطالعات تجربی تکمیلی توصیه می شود.